Een nieuwe jaartelling deel 2

Dat blijkt wel uit de shoots die wij nu doen. Het oefenen vooraf is niet meer nodig, mijn lichaam volgt mijn gevoel en dat gaat al bijna geheel vanzelfsprekend. Ik raak in een bepaalde "trance" waarbij je puur je
lichaam laat gaan op het gevoel wat je op dat moment voelt. Ook merk ik op dat echt alle gêne weg is en dat ik zelfs de camera niet meer opmerk. Ik kan mij geheel op laten gaan in mijn gevoel, al gebeurd het echt nog wel eens dat de energie even wegvalt, maar dan zelfs pak ik die weer snel op. Daarvoor lukte het mij echt niet meer. Nu wel dus! Weer een geweldige overwinning. Elke keer dat ik weet dat ik mijn gevoelens ga uiten voor de camera kijk ik er ontzettend naar uit met een complete ontspanning. De
onzekerheid die ik vaak van te voren voelde is nu een gevoel van zekerheid en mijzelf loslaten en het laten gebeuren. Het voelt nu al als een bevrijding, op naar totale vrijheid.

Inmiddels hebben we diverse fases en shoots achter de rug en is ons project voor shoots afgerond met écht de punt op de i in de laatste shoot ... wauwwwww ..... iets wat toch nog steeds diep verborgen zat in mij is er voor een groot deel uitgekomen, compleet onverwachts en iets waar ik zeker en absoluut nog verder mee wil gaan. Mijn boosheid die diep in mij zit en door aangepraat sociaal wenselijk gedrag na mij puberteit er niet meer uit mocht komen. Hoe frustrerend en ook erg pijnlijk, een ware blokkade die zo gemakkelijk lijkt, maar toch heel moeilijk voor mij bleek te zijn. Opeens uit het niets bij de laatste shoot voelde ik de woede echt in mij en dat zette letterlijk de emotie en de vormen neer die er tot op heden nog niet uitgekomen waren bleek achteraf na het bekijken van de foto's. Echt totaal overvallen en compleet verrast dat het toch voor een groot deel is uitgekomen. Tijdens de shoot werd ik al behoorlijk emotioneel van de pijn dat het mij deed en dát was de ultieme wending die altijd verborgen had gezeten tot op dat momemt. Wat een ervaring en wat een opluchting ..... eindelijk! Ook dat doel bereikt! Huilend languit op de grond samen met mijn grote liefde die naast mij kwam liggen en die zo ongelofelijk trots is op die ommekeer en ons project wat heel uniek is gemaakt uit liefde voor elkaar en de verwerking van de bagage die wij samen hebben doorgemaakt in ons leven en de afgelopen maanden. Eeuwig dankbaar ben ik Arton dat hij mij deze kans heeft geboden, zodat wij samen weer verder kunnen met ons leven samen, ons leven samen met de bagage als een daadwerkelijk verleden. Hoe mooi is dat dat je dat elkaar als cadeau kan geven als kers op de taart voor onze onvoorwaardelijke liefde voor elkaar. Uniek en heel bijzonder dat je maar één keer in je leven kan doen en dat is alleen maar mogelijk als je alles met elkaar deelt en volledig vertrouwen hebt in elkaar, met liefde als de allerbelangrijkste schakel - Amor Vincit Omnia - mijn lijfspreuk voor het leven die nu werkelijk waarheid is geworden.